ز دانا تا پادا ، هرسال مبارک بادا / نگاهی به سامانه های آموزش و پرورش
تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۴۶۲۶۷
عباس مدحجی
وزارت آموزش و پرورش در سالهای اخیر تلاش زیادی کرده که خود را در عرصه ی فناوی اطلاعات و IT بروز نگه دارد و همگام با آموزش جهانی پیش برود. تلاشی که شاید شاخص ترین نمود آن را بتوان در سامانه های رنگارنگ تعبیه شده برای الکترونیکی کردن آموزش و خدمات آن مشاهده کرد. سامانه هایی که ادعا داشتند با برخط بودن، گزارش لحظه به لحظه ی آمار آموزش کشور از دانش آموز تا معلم و از آموزش تا خدمات را آنالیز کرده و ارائه میدهند و نقششان در پیشبرد اهداف علمی و آموزشی کشور تعریف شده، ضروری و مفید است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما این ادعا تا چه حد قابل اعتناست؟ آیا سامانه های دانا، سناد، همگام، پادا، سیدا، LTMS، نظارت، سپند، تکست بوک، سجا، بوفه، اسکان، انتقال و... توانسته اند آنقدر که برایشان هزینه و آنطور که برایشان تعریف شده، مفید باشند؟ بهترین راه پاسخ به این سوال بررسی وضعیت انفورماتیک مدارس تا اداراتِ مناطق مختلف کشور است. از دورترین و کم برخوردارترین تا مرکزی ترین و بهره مند ترین. سرعت در تبادل و پردازش اطلاعات، سهولت کاربری، استقبال فرهنگیان، آموزش کاربران، تسهیل یا حذف بروکراسی و میزان و کیفیت استفاده ی دانش آموزان بهترین عیار سنجش این سامانه های متنوع است. اگرچه پاسخ دقیق تر و علمی تر بر عهده ی کارشناسان انفورماتیک و مطلعان وضعیت آموزش کشور است اما بد نیست از نگاه جامعه ی هدف هم این سامانه ها بررسی شوند.
سامانه اتوماسیون و نامه نگاری های اداری آموزش و پرورش که محور فعالیت های مدیریت مدرسه است، فقط در اینترنت اکسپلورر کار میکند و گاهی آنقدر کُند است که باید چندین بار عملیات را از ابتدا در آن انجام داد. اتوماسیون که با تنظیمات خاصی قابل دریافت است در طول سال تحصیلی بصورت روزانه بخشنامه و دستور العمل به مدارس ارسال میکند. بخشنامه هایی که اگر واقع بین باشیم انجام کلیه ی آنها برای تمام نقاط کشور سخت و شاید غیرممکن است. حجم خواسته ها از مدارس گاهی بیشتر از داشته هاست و اینگونه است که عطای خیلی از بخشنامه ها به لقایشان بخشیده میشود و سقف انتظارات طراحان از مجریان طرح به برخی مدارس خاص بسنده میشود.
سامانه ی سناد که چندسالی در اولویت IT آموزش و پرورش بود و کلی زمان و کارشناس و هزینه و آموزش صرف آن شده بود، از سال پیش با آمدن سامانه های جدید به حاشیه رفت. سناد به منظور کاهش رفت و آمد و عدم حضور در مدرسه طراحی و تاسیس شده بود و اموری مانند ثبت نام، کلاس بندی، خرید کتب درسی، دریافت کارنامه و … از طریق آن امکان پذیر بود. اما سکه ی این سامانه هم بعد از مدتها که در مدارس جاافتاد و شناخته شد از رونق افتاد و جای خود را به پادا و سناد داد. آنچه که موضوع را پیچیده تر میکند به تکامل رسیدن سناد بود. سامانه ای که طی چندسال اخیر بیشترِ باگ هایش را تصحیح کرده بود و میرفت که با اندکی اصلاح به سامانه ی همه چیز تمام آموزش و پرورش تبدیل شود، به ناگاه متروک و مطرود شد و کاربرانش سرگردان شدند. البته که هنوز فعال است اما اطلاعات جدید مهمی روی آن بارگذاری نمیشود.
از سوی دیگر و با توجه به این که امروزه اکثر فعالیت های تحصیلی رو به هوشمندی می روند، آموزش و پرورش سعی داشت با ایجاد “سامانه همگام” قدم بزرگی در زمینه فراهم سازی امکان ارتباط آسان و استفاده از امکانات تحصیلی به صورت آنلاین بردارد. این سامانه برای تمامی دانش آموزان، مدیران، معلمان و اکثر کادر اداری مدارس، قابل استفاده است و تمامی اطلاعیه ها و فعالیت های آموزشی، پرورشی و اداری مرتبط با دانش آموزان و مسئولین مدارس از طریق این سامانه اعلام می شود. برنامه هفتگی یک دانش آموز، کارنامه، تشویقی ها، غیبت های او و بسیاری از موارد دیگر در این سامانه قابل مشاهده است و هدف آن سهولت برقراری ارتباط بین والدین، دانش آموزان و معلمان است. اما این هدف آنطور که به نظر میرسد محقق نشده چرا که استفاده از تمام ظرفیت هایش مستلزم وجود امکاناتی چون کامپیوتر و اینترنت پرسرعت برای تمام معلمان و دانش آموزان است. همه ی کاربران باید برای استفاده آموزش ببینید و استفاده مدرن از آن را بر پیگیری های سنتی ترجیح دهند. چیزی که با توجه به وضعیت آموزش و پرورش در شهرستانها و دانش آموزان خیلی عملی بنظر نمیرسد اگرچه در حالت ایده آل، سامانه ارجحی ست.
اواسط سال گذشته بود که سیدا رسما معرفی شد.
سامانه ی یکپارچه دانش‌آموزی آمده بود که مشکلات تعدد سیستم‌ها و سامانه‌های موجود در سطح وزارت آموزش و پرورش را حل کند. امری که تاکنون مشکلات عدیده‌ای را به وجود آورده بود؛ از جمله ی آنها عدم هماهنگی در طراحی، محیط های زیرساختی متفاوت، عدم پشتیبانی یکسان و هماهنگ، سردرگمی و زحمت کاربران و عدم امنیت در اطلاعات بوده است. سامانه ای که یکهو و در زمان نامناسبی عرضه شد و برای چندمین بار معادلات سیستمی آموزش و پرورش را به هم ریخت و تا امروز هم تمام فازهای آن بخوبی پیاده نشده و هرروز راهکار جدیدی برای انجام مراحل مختلف در آن به مدارس ارسال میشود. تازه سیدا داشت جایش را باز میکرد که سرو کله ی پادا پیدا شد. در حقیقت پادا با هدف تکمیل سیدا معرفی شد و قرار شد خدمات خود را متوجه دانش آموز کند و والدین را از برخی خدمات حضوری بی نیاز کند.
پادا با شیوع بیماری کرونا و اهمیت حفظ سلامتی دانش آموزان پیاده سازی شد و هدف از راه اندازی آن دسترسی آنلاین دانش آموزان در تمامی پایه های تحصیلی به کارنامه تحصیلی و نمرات خود است. همچنین برای ثبت نام دانش آموزان هم قابل استفاده است. پادا هم مانند دیگر سامانه های آموزش و پرورش آدرس و مراحل و امکانات ویژه ی خود را دارد و کماکان برای خیلی از اولیا ناشناخته است. در حقیقت مسولان مدرسه مجبورند کار دانش آموزان در پادا را با رمز و نام کاربری شخصی دانش آموز انجام دهند و کارشان مضاعف شد.
اینها پراستفاده ترین سامانه های امروز آموزش و پرورش هستند که پلتفرم ها، محیط های کاربری، ماژول ها و کاربردهای متفاوتی دارند، در برخی جهات مشترک اند و اغلب هم عمر کوتاهی دارند. اگرچه تکمیل مرحله به مرحله ی سامانه ی الکترونیکی چیز معمول و پذیرفته شده ای ست اما حذف و جایگزینی آن هم در مقیاسی به این بزرگی و در زمان های حساس چیزی نیست که بتوان براحتی از آن گذشت. طراحی و پیاده سازی هر سامانه ضمن تحمیل کلی هزینه به ساختار وزارت و طبعا بیت المال، مدتها زمان میبرد تا تکمیل و شناخته شود و جامعه مخاطب را با خود همراه سازد. زمانی که ممکن است امور خیلی از دانش آموزان لَنگ شود.
اغلب، کارشناسان انفورماتیک در ادارات و معاونین اجرایی در مدارس وظیفه ی راه اندازی سامانه را برعهده دارند اما مدیران بعنوان مسولان اصلی تمام بخش های مدرسه هم باید بر سامانه ها اشراف داشته باشند. اگر مدرسه ای معاون اجرایی نداشته باشد [شرط تعلق گرفتن معاون اجرایی به مدارس ابتدایی داشتن حداقل ۲۵۱ و متوسطه حداقل ۲۰۱ دانش آموز است] که موضوع بغرنج تر هم میشود. اِشرافی که قربانیِ تعدد وظایف مدیر و چالشهای مدیریتی میشود و مدیر را گاهی یک قدم عقب تر نگاه میدارد. خصوصا در شهریور و مهرماه که عملا کادر اجرایی مدارس پُرکارند و علاوه بر انجام امورات مدرسه باید با آزمون و خطا و مطالعه چندین باره دستورالعمل ها، از پسِ رمزگشایی سامانه ها بربیایند. در این بین فعالیت در شاد هم که وابسته به تکمیل مراحل ثبت نام دانش آموزان و ابلاغ معلمان است کم چالش ندارد و خود پرونده ای جدا میطلبد. چالشهایی که با درنظر گرفتن سال دوم فعالیت این سامانه پیش بینی میشود به حداقل رسیده باشند و برای اطمینان باید منتظر روزهای آتی بود.
چه خوب بود اگر تمام این سامانه ها در دو یا حداکثر سه سامانه تجمیع میشدند و دانش آموزان و شاغلان فرهنگی با یک نام کاربری و رمز و ادرس سایت به تمام امکانات موردنیاز خود دسترسی پیدا میکردند. هزینه ها و آموزش ها کمتر میشد و لازم نبود هرکس بیش از چندین نام کاربری و رمز برای سامانه های مختلف همراه داشته باشد . بهتر بود سامانه عمر کوتاه نداشتند و با کار مطالعاتی خوب و پایگاه داده ها و هاستینگ مناسب وارد عرصه میشدند و بعد از مدتی که به بلوغ میرسیدند، خطاها را به حداقل میرساندند و فوایدشان ضامن بقایشان میشد.
کارشناسان البته در کنار تمامی نکات فنی ، آموزشی و مدیریتی، دست روی نقطه ای میگذارند که پُر بیراه نیست و آن اختصاص بودجه های کلان به چنین طرحهایی ست. شرکتها و افرادی که مجری طرح میشوند تامدتها با اعتبارات چنین طرحهایی روزگار میگذرانند و برای پشتیبانی و تکمیل پروژه هم بودجه جذب میکنند. بودجه هایی که اگر منصفانه و درست هزینه میشد امروز شاهد این همه سامانه و رمز و نام کاربری و سرگردانی کاربران نبودیم. چه بهتر بود شاید اگر بجای تغییرات در شرکت های ارائه کننده ی این خدمات الکترونیکی و پرش از دانا به پادا و از سناد به سیدا و... یک پلتفرم یکپارچه طراحی میشد و یک بار برای همیشه هزینه میشد و از تبریک و رونمایی برای سامانه های جدید بی نیاز میبود و شرکتهای ارائه دهنده دنبال راه های بهتر، بکرتر و مدرن تری برای کیفی سازی آموزش میبودند.
کافی ست میزان رضایت فرهنگیان و آشنایی دانش آموزان با قطار سامانه های مذکور بررسی شود!
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: دانش آموزان آموزش و پرورش ی دانش آموزان نام کاربری سامانه ها سامانه ی ی سامانه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۴۶۲۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سبک بازی‌محور؛ افقی نو در حوزه آموزش دانش‌آموزان
بازی در دوران کودکی و نوجوانی با توجه به داشتن رابطه مستقیم با رشد مطلوب و همه جانبه امری بسیار مهم تلقی میشود، به همین سبب با گسترش روزافزون رسانه‌ها و پیشرفت تکنولوژی، روش‌های نوین آموزش مطرح است و معلمان و فعالان تربیتی برای دست یافتن به نتایج بهتر در تدریس درصدد اجرایی کردن این روش‌ها هستند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، بازی در دوران کودکی و نوجوانی با توجه به داشتن رابطه مستقیم با رشد مطلوب و همه جانبه امری بسیار مهم تلقی میشود و بر رشد مناسب فرزندان در آینده تأثیرگذار خواهد بود، به همین سبب در سالهای گسترش روزافزون رسانه‌ها و پیشرفت چشمگیر تکنولوژی، سبک‌های جدید آموزشی به‌نام روش‌های نوین آموزش مطرح شده است که معلمان و فعالان تربیتی درصدد اجرایی کردن این روش‌ها در مدارس هستند.
بعد از دوران شیوع کرونا، دانش‌آموزان بیشتر اوقات فراغت خود را صرف تماشای تلویزیون، بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی میکنند و دچار فقدان تحرک و فعالیت‌های فیزیکی مناسب در جهت رشد کامل و آموزش مناسب خود هستند که این امر باعث میشود سلامت، رشد و روند تحصیل دانش‌آموزان به طور جدی به خطر افتد.
کم‌تحرکی، دانش‌آموزان را دچار چاقی، بیماری‌های فشار خون، دیابت نوع دوم، نامنظمی هورمون رشد، مشکلات تنفسی و استخوانی میکند و هر یک از این بیماری‌های جسمی، مشکلات روحی و روانی را نیز به همراه خواهد داشت و حتی منجر به ایجاد اختلال در روابط اجتماعی صحیح، نداشتن اعتماد به نفس و عزت نفس در سنین بالاتر خواهد شد.
اختصاص دادن زمان بیش از حد به استفاده از رسانه‌ها علاوه بر مشکلات جسمی و روحی که به دنبال دارد، می‌تواند ضربه سنگین و جبران‌ناپذیری به فرایند یادگیری و تحصیل دانش‌آموزان وارد کند، به گونه‌ای که اگر استفاده دانش‌آموزان از رسانه تحت کنترل قرار نگیرد، جبران عواقب آن بسیار دشوار خواهد بود.
محمد کمال، برنامه‌نویس، طراح بازی و مؤلف کتاب در حوزه رسانه و تربیت رسانه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص جایگاه بازی در مدارس و آموزش اظهار میکند: به علت ارائه محتوای درسی به روش سنتی در مدارس، برخی دانش‌آموزان میل و رغبت کمتری برای حضور در کلاس‌های درس دارند، چرا که این سبک از روش آموزش برای آنها نسبت به دیگر سبک‌های آموزشی جذابیت ندارد.
وی با بیان اینکه ذائقه دانش‌آموزان تغییر پیدا کرده و رسانه‌ای شده است، به‌گونه‌ای که مطالب آموزشی مختلفی را از مشاهده فیلم، سریال یا انجام بازی‌های رایانه‌ای فرا می‌گیرد، می‌افزاید: گاهی در مدارس، دانش‌آموزان را با محتوای درسی غیرجذاب روبه‌رو می‌کنیم که سبب ناکارآمدی تدریس و آموزش برای دانش‌آموزان میشود.
این مدرس رسانه و هوش مصنوعی با اشاره به اینکه منظور از بازی فعالیت‌هایی بدون هدف برای سرگرمی نیست، بلکه منظور فعالیت‌هایی است که مطالب درسی با استفاده از آن به دانش‌آموزان آموزش داده شود و یادگیری توسط آن صورت گیرد، عنوان میکند: در بعضی از مدارس که به روش بازی‌محور مطالب درسی را به دانش‌آموز انتقال میدهند، دانش‌آموز عملکرد بهتری دارد و شکوفایی استعدادهای او بیشتر است و محیط شادتری در مدرسه وجود خواهد داشت، به همین سبب میل و رغبت دانش‌آموزان برای حضور در مدرسه بیشتر است.
کمال ادامه می‌دهد: در مدارسی که از روش بازی‌محور استفاده نمی‌کنند، دانش‌آموزان رغبت زیادی برای آموزش و یادگیری ندارند و نیاز آنها با حضور در کلاس رفع نمیشود و زمانی که درسی به آنها آموزش داده شود، بعد از مدت کوتاهی فراموش میکنند.
وی با تاکید بر اینکه آموزش باید با بازی ترکیب شود، اضافه میکند: دروسی مانند زیست، تاریخ، مفاهیم دینی و اخلاقی، شیمی و دیگر دروس این ظرفیت را دارند که مطالب آموزشی و کاربردی آن را در قالب فیلم‌های کوتاه و بازی به دانش‌آموزان ارائه دهیم، همان‌گونه که در بعضی از بازی‌ها و برنامه‌های تلویزیونی محتواهای درسی گنجانده شده است و دانش‌آموز با استفاده از آن می‌تواند مطالب را بهتر درک کند و به خاطر بسپارد.
پژوهشگر حوزه رسانه و بازی خاطرنشان میکند: می‌توان جنگ‌ها و شخصیت‌های تأثیرگذار تاریخی را در قالب بازی به دانش‌آموز آموزش داد، به‌گونه‌ای که در فضای بازی دانش‌آموز را با تاریخ آشنا کنیم تا او با تلاش و خلاقیت خود وارد دنیای تاریخ شود، همچنین در درس ریاضی می‌توان از بازی‌های فکری، بازی‌های جعبه‌ای یا پازل استفاده کرد تا با درگیری ذهن دانش‌آموز برای حل مسئله و پاسخ به معماهای موردنظر با محتوای درسی روبه‌رو شود و به صورت غیرمستقیم آموزش مطالب صورت بگیرد.
کمال با بیان اینکه اثرگذاری آموزش همراه با بازی بسیار بیشتر است، می‌افزاید: ذائقه و میل دانش‌آموزان نسبت به سالهای گذشته تغییراتی داشته است و میل آنها به تصاویر بیشتر از متن‌ها است، بنابراین نمی‌توان در مدارس با صرف آموزش شفاهی و متنی دانش‌آموزان را ترغیب به یادگیری کرد، بلکه باید با درگیر کردن حواس مختلف دانش‌آموز و ارائه مطالب در قالب مورد پسند او یادگیری و آموزش را برای او شیرین و جذاب کنیم.
وی در خصوص مزایا و معایب سبک آموزش بازی‌محور در مدارس می‌گوید: برای آموزش محتواهای درسی نباید تنها به روش بازی‌محور تکیه کرد، زیرا باعث فاصله گرفتن دانش‌آموزان از مطالعه کتاب میشود، بلکه باید با حفظ جذابیت و لذت خواندن کتاب، آنها را به مطالعه کتب درسی و غیردرسی تشویق کنیم.
این مدرس بازی‌سازی با بیان اینکه نیاز است مطالعه کتاب همراه با بازی در فرایند آموزش مشارکت داشته باشد، عنوان میکند: آموزش بعضی از دروس مانند آموزش شعر تنها در قالب کتاب با استفاده از هنر و خلاقیت معلم می‌تواند به دانش‌آموزان عرضه میشود و نیاز است که دانش‌آموزان کتاب به دست بگیرند و مطالعه داشته باشند.
کمال با اشاره به اینکه منظور از بازی‌هایی که با آموزش همراه میشود، تنها بازی‌های رایانه‌ای نیست، بلکه گاهی باید در زمین فوتبال یا در اردو به دانش‌آموزان مفاهیم اخلاقی همچون از خودگذشتگی را آموخت، ادامه می‌دهد: با آموزش به سبک بازی‌های رایانه‌ای، سبک زندگی دانش‌آموزان رسانه‌ای میشود و تحرک آنها کاهش می‌یابد که بیماری‌های جسمی و روحی مختلفی را به دنبال خواهد داشت، بنابراین دانش‌آموزان باید بتوانند ابعاد مختلف زندگی مورد توجه قرار دهند.
وی در خصوص روش ارزیابی اثربخشی آموزش بازی‌محور بیان میکند: با آزمون‌هایی که از دانش‌آموزان گرفته میشود، می‌توان سطح یادگیری و اثربخشی روش آموزش بازی‌محور را سنجید و مورد بررسی قرار داد، چراکه عمق فهم و درک مطالب درسی توسط دانش‌آموزان با این روش در پاسخگویی دانش‌آموزان به سوالات درسی قابل مشاهده است.
این برنامه‌نویس و طراح بازی با بیان راهکاری برای توسعه مدارس بازی‌محور اظهار میکند: باید بخش‌هایی از محتوای کتب درسی مدارس به صورت بازی‌محور تألیف شود، همچنین آموزش‌های لازم در خصوص سبک آموزش بازی‌محور به معلمان و دانشجو معلمان ارائه شود تا بتوانند در اجرایی کردن این سبک از آموزش عملکرد خوبی داشته و شاهد تأثیر آن بر فرایند یادگیری دانش‌آموزان باشند.
حجت‌الاسلام حسین ناصری، معلم و طراح و مدل‌ساز بازی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار میکند: معلم و مدرسه از دانش‌آموزان انتظار دارند تا خوب به درس گوش فرا دهند و نمرات خوبی در امتحانات کسب کنند، از طرفی دانش‌آموزان از معلم و مدرسه انتظار آزادی بیشتر برای بازی کردن و پرداختن به فعالیت‌های غیررسمی یا نیمه‌رسمی را در کلاس دارند، به همین سبب به هنگام تعطیلی مدارس، دانش‌آموزان با شوق فراوانی از مدرسه به سمت خانه‌هایشان راهی میشوند.
وی با بیان اینکه در مدارس بازی‌محور سعی شده است که خواسته معلم و انتظارات دانش‌آموزان در یک بازه مشترکی به نام درس‌های بازی‌محور جمع شود، می‌افزاید: با روش آموزش بازی‌محور در مدارس معلم و دانش‌آموزان به خواسته‌ها و انتظارات خود دست پیدا میکنند، اما باید توجه داشت که نباید در بازی‌کردن افراط یا تفریط شود تا به آموزش مطالب درسی خدشه‌ای وارد نشود.
پژوهشگر حوزه تربیت و بازی در خصوص اینکه آموزش بازی‌محور سبب تقویت انگیزه‌هایی درونی در دانش‌آموزان میشود، ادامه می‌دهد: آموزش بازی‌محور ممکن است سبب تقویت مهارت دانش‌آموزان نشود، اما آنچه در این سبک‌های آموزشی مورد توجه خواهد بود، این است که انگیزه‌های درونی دانش‌آموز کودک و نوجوان برانگیخته میشود و این سبک آموزش باب میل هر دانش‌آموزی است.
حجت‌الاسلام ناصری عنوان میکند: وقتی با این سبک آموزشی با دانش‌آموز برخورد کردیم، می‌توانیم در بهترین حالت مطالب درسی را به دانش‌آموزان انتقال دهیم و کمتر از ابزاری مانند تنبیه و وعده دادن به آنها استفاده کنیم.
وی اضافه میکند: برای مثال در درس تاریخ از دانش‌آموز می‌خواهیم که با دوران صفویه آشنا شود، در سبک آموزش سنتی معلم به‌صورت شفاهی مطلب درسی موردنظر را تدریس میکند و از دانش‌آموزان امتحان می‌گیرد تا سطح یادگیری آنها را متوجه شود، اما در قالب درس‌نامه بازی‌محور دانش‌آموز با فضای بازی درگیر میشود و به سبب میل و رغبت درونی به بازی کردن ادامه می‌دهد و می‌تواند در موضوعی که شاید برای او ناخوشایند باشد، بدون توضیحات معلم محتوای مورد نظر را فراگیرد.
این معلم و پژوهشگر حوزه تربیت و بازی در خصوص اینکه آیا سبک آموزش بازی‌محور مناسب تمام دانش‌آموزان است یا خیر، خاطرنشان میکند: بازی کردن برای همگان جذاب است و طبق نظر روان‌شناسان و جامعه‌شناسان کودکی که بازی نکند، دچار نقص یا اختلال است و باید برای تشخیص به متخصص مراجعه کند.
حجت‌الاسلام ناصری در خصوص اثربخش بودن سبک آموزش بازی‌محور با بیان اینکه مطالب درسی نباید به ذهن دانش‌آموز تزریق شود، بلکه باید توسط او فهمیده شود، می‌افزاید: در سبک آموزش بازی‌محور، مطالب به صورت مفهومی به دانش‌آموزان منتقل میشود و آنها مطالب را به‌صورت عمیق درک میکنند و در امتحاناتی که به سبک بازی‌محور طراحی شده است، می‌توانند در پاسخ به سوالات همان مفاهیم و محتواهای درسی را بیان کنند.
وی تصریح میکند: اجرا کردن بازی در مدرسه نیاز به تخصص و مهارت ویژه‌ای توسط معلم و دیگر عوامل آموزشی و پرورشی مدرسه دارد، به همین سبب نیاز است در مدارس بازی‌محور، معلمان با آگاهی و دانش کافی در زمینه بازی، درس‌نامه‌های بازی‌محور داشته باشند و بتوانند به خوبی بازی‌های گوناگون را اجرا کنند تا هدایت کلاس را در اختیار گیرند و به هدف مطلوب از آموزش بازی‌محور دست یابند.
این طراح و مدل‌ساز بازی با اشاره به اینکه سبک بازی‌محور نباید به‌طور کامل جایگزین سبک آموزش سنتی شود، می‌گوید: درس‌نامه بازی‌محور یکی از قالب‌هایی است که دانش‌آموز در مدرسه به آن نیاز دارد، اما این بدان معنا نیست که این سبک آموزشی به‌طور کامل جایگزین روش سنتی شود و تمام محتواها در قالب بازی به دانش‌آموز آموزش داده شود؛ روش تعامل و گفت‌وگو محوری نباید ترک شود و باید روش بازی محور در کنار روش‌های سنتی قرار بگیرد.
حجت‌الاسلام ناصری با بیان اینکه اولین و مهم‌ترین قدم برای توسعه سبک آموزش بازی‌محور درک ضرورت آن است، عنوان میکند: معلمان باید درک کنند که برای جای گرفتن در ذهن دانش‌آموز و انتقال هرچه بهتر محتواهای آموزشی باید از روش بازی‌محور در آموزش کتب درسی استفاده کنند.
بر این اساس، سبک آموزشی بازی محور که سبکی نوین در عرصه آموزش در مدارس است، برای تدریس بعضی دروس بسیاری کارآمد است و دانش‌آموز با این روش بسیاری از دروس را بهتر می‌آموزد، اما مهم است که معلم به اصول تدریس به سبک آموزش بازی محور آگاه باشد تا بتواند به نتیجه مطلوب برسد، همچنین این روش تنها در بعضی موارد نتیجه بخش است و نباید به طور کلی جایگزین روش تدریس سنتی شود.
کد خبر 746454
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان